نوروز، جشن پیروزی نور بر ظلمت روز هبوط آدم به زمین (علی اصغر شعردوست)

 

 

 

نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
عالم پیر دگرباره جوان خواهد شد
ارغوان جام عقیقی به سمن خواهد داد
چشم نرگس به شقایق نگران خواهد شد
در انتهای فصل سرد، لشگر بهار و نوروز نامدار، پشت دروازه زمان به انتظار است و شرفاک قدمهایش هر دم پرشتابتر می شود و موسیقی حیات را ترنم می کند. صولت سرما شکسته و زمستان و دلسردیهایش بسیط خاک را ترک می گویند.
‏زمین و زمان حیاتی دوباره را 
می آغازند زمان به سالی جدید، نو می شود و زمین از پس سرمای زمستان دوباره نفس می کشد و جان می گیرد و ترنم و تپش و حیات را آغاز می کند. 
‏گرچه، سابقه نوروز، به قبل از اسلام برمی گردد اما بعد از اسلام نیز این جشن به واسطه حسنات و نیکیهای خود مورد قبول مومنین واقع شده و حتی به گونه ای جشن طبیعت را با جشن باورها و اعتقادات خویش پیوند زدند؛ تا آنجا که گفتند آغاز خلقت با نوروز آغاز شد، هبوط آدم به زمین در این روز اتفاق افتاد و خلافت علی(ع) در این روز آغازگردید و … 
انتخاب جشن میلاد طبیعت به عنوان ایام جشن و سرور نشانگر حسن سلیقه و پسند ‏ایرانیست. همین انتخاب نیک موجب شد، نوروز هرچه جشن ایرانی است اما در نزد دیگر اقوام و ملل نیز با حسن استقبال و قبول مواجه شود و درگسترده ای به وسعت چین و قفقاز و ترکستان و ایران و هند تا ترکیه و دول بالکان و اسپانیا و حتی شمال افریقا بتوان از این جشن و سرور ایرانی سراغ گرفت. 
‏نوروز روز آغاز سال نو است و نو شدن روح و جسم را در پی دارد. ایرانی این جشن را با خانه تکانی آغاز می کند؛ نخست خانه تکانی روحی، کدورتها و رنجشها در ‏خانه تکانی نوروز رنگ می بازند و بدل به محبت و دوستی می شوند و دید و بازدیدهای عید به این تبدل و دگرگونی کمی و شور و حرارت می بخشد. دیگر اینکه خانه را به آب ‏تطهیر بهار از هر آنچه ناخوشایند است پاک می کنیم و با جان و تنی پاک بر سر سفره هفت سین 
می نشینیم. سال را با نام و یاد حضرت حق آغاز می کنیم، به کلام حق تعالی نظر می افکنیم و از او در می خواهیم که حال ما را به احسن احوال دگرگون نماید. سبزی و ‏طراوت را از سبزه، روشنی و پاکی را از اب و یکرنگی و پاکدلی را از آینه می آموزیم و ‏سال را در کسوت نو و روح تبدل یافته جدید
می‌آغازیم. آغاز بهار و نوروز به صورتی نمایاندن حس خوبیها و نیکیها را طلب می نماید. حتی در سنتهای نوروزی که در نزد نسل جدید یا فواموش شده اند یا معنا و مفهومی را القا نمی نمایند نیز مفاهیمی نهفته است. 
‏‏جشن آغاز بهار تنها سنتی آیینی نیست. ایرانیان تاریخ حیات و سرگذشت فرهنگ ‏خود را بر مبنای قدوم این سنت تنظیم می کنند و گذشت عمر و قدمت حیات را به اعتبار دیدن نوروز می سنجند، چرا که نوروز سالشمار تجدید حیات طبیعت و آ دمیست. نوروز جشن جدال نور و ظلمت و پیروزی نور است. روشنی، گرمی و زایندگی با این ‏جشن پیوند دیرینه دارند. گرامیداشت نوروز احترام به فرهنگ و سنتی است که ‏مبانی فرهنگی اسلام نه تنها مخالفتی با آن ندارند بلکه به اعتباری به قوام و ثبات آن ‏افزوده است. از میان حوادث نیک و بد بسیار که بر این سرزمین گذشته است این بخش از سنن ایرانی به قوت و قدرت پیشین درگذر ایام باقی مانده است و حوادث نتوانسته است این جشن فرخنده را از ساحت روح و روان این قوم بیرون راند تا بدانجا که برگزاری این جشن نمودی از پاسداشت فرهنگ و تمدن اسلامی ایران درآمده است. 
‏برای پاسداشت این نمودکار پرمعنی به سراغ نوروز می رویم، به شیرینی محبت کاممان را شیرین می کنیم و در زمانه ای بیرحم و انسان ستیزی که فرهنگ سلطه جهانی در صدد یکپارچه کردن سیطره خویش است آغاز سال را نو شدن فرهنگ اسلامی ایران تلقی ‏می کنیم بدان امید که همچنان پرتحرک و پویا بر عرصه حیات بشری باقی بمانیم و دلالان شیاد نتوانند این ملت ظلم ستیز و فرهنگ دوست را از هویت تاریخی و فرهنگی خود ‏بیگانه کنند. 
‏نوروز زمان تامل درکارنامه یکساله حیات آدمی نیز هست، در این محاسبه آدمی از خویش آنچه اهمیت دارد، کوشش برای گسترش مفاهیم و موضوعات اعتقادی است. در این حسابرسی بکوشیم کاستیها و ندانم کاریها را درکارنامه خویش بشناسیم و به جاده مستقیم حق گذر کنیم و پاسداری از انقلاب اسلامی ملت بزرگ ایران را که تولدش به شکست زمستان پیوند خورده است وجهه همت خویش قرار دهیم و قبل از همه لاله سرخ بهار رسته در دامن دشت به یادمان بیاورد شهیدانی را که سرخی خون خویش را به لاله دادند و شب سیاه زمستان را به خون خویش رنگین کردند تا بهار قدم بر آستان تاریخ این مرز و بوم نهاد. متلاشی کردن سلطنت و آغاز حکومتی متکی برکلام حق در سرنوشت ما برگرفته از خون شهیدانی است که خداوند جان تابناک آنان را از طراوت و روشنی و پاکی نور خود سرشته است و آنان نوروز را برکام ملت مسلمان ایران خوش کردند و برای اعتلای کلمه الله و حفظ کیان انقلاب اسلامی و دفاع از تمامیت ارضی این آب و خاک، خون خویش را در طبق اخلاص نهاده و مرزهای اعتقادی و جغرافیایی این مردم و مملکت را از تعرض دشمنان مصون داشتند.نوروز امسال با حضور حماسى و معنادار مردم کشورمان عموماً و مردم تهران بزرگ خصوصاً رنگ و بویى دیگر دارد. به عبارتى دیگر مردمان هوشیار کشورمان در روز هفتم اسفندماه نسیمى بهارانه به کشورمان ارمغان آوردند، که شکوفه هاى تعقل، تدبر و آینده نگرى را در کشورمان به ارمغان آورد، این شکوفه ها در روز دهم اردیبهشت ماه گُل خواهد داد و امید است شاهد تشکیل مجلسى متشخص باشیم که مردم غیور کشورمان چهار سال ثمرات شیرین آن را بر کامشان احساس نمایند.

بازدیدها: 59

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *