بمناسبت سالگرد در گذشت روانشاد استاد محمود شهابی (شهاب دانش فرخنده شهابی)
بعد از خواندن مقاله دوست بسیار عزیزمان بانو فرشید افشار از آنجا که ایشان یکی از شاگردان ممتاز و برجسته پدر بوده‌اند و همچنین کتابی با عنوان «یاد آن کیمیاگر تنها» به مناسبت سالگرد رحلت پدر عزیزمان مرحوم استاد محمود شهابی نوشته شده است، ما فرزندان ایشان (مسعود، فرخنده و منصور) تصمیم گرفتیم مختصری از زندگی ایشان را همراه با مشاهدات شخصی خود با دوستاران ایشان در میان بگذاریم. هروقت می‌رفت، زود بود انسانی فرهیخته، استادی ممتاز، فیلسوفی عالی‌مقام و نامدار و پدری مهربان و دوست‌داشتنی، شمعی تابنده که سالیان سال بر خواستاران دانش و حکمت نورافشانی می‌کرد، سی سالی است که خاموش گردیده و هیچ نوشته‌‌ای نمی‌تواند وصف حال او را به‌خوبی یکی از آخرین اشعار خود او توصیف نماید. عمرم اکنون فزون ز هشتاد است چیزها از گذشته‌ها یاد است بارها این تن و همه اندام متبّدل شده‌ست چون ایام همه اجزای تن شده تجدید نیست این گفته درخور تردید آنچه باقی است در همه احوال وان بود مبدأ همه افعال آن همان است کش تو «من» خوانی وان که خود را بدان تو «خود» دانی آن روان است و نفس پاک از جسم «روح» و «عقل» است هم مر آن را اسم جسم نبوَد...
