آثار و پیامدهای استراتژیک توافق ایران و چین :واکنش غرب و مشخصا آمريکا به امضاي سند همکاري ايران و چين نشان دهنده اهميت اين توافق و پيامدهاي آن در مناسبات بين المللي است. با اين حال بايد پذيرفت که غربي‌ها در اجراي تعهدات و توافقات خود با ايران رويکرد متعهدانه اي نداشته اند که بارزترين نمونه اخير آن برجام است که بعد از سالها مذاکرات فشرده و پيچيده و بدون هر گونه توجيه منطقي از تعهدات خود شانه خالي کردند.
همکاري ايران و چين و نهادينه و منسجم کردن اين روابط در قالب يک نقشه راه ۲۵ ساله مي تواند آثار و پيامدهاي استراتژيک در پي داشته باشد و اظهارنظرهاي برخي مقامات آمريکا درباره اين همکاري، حاکي از نگرانيهاي آنها از همين پيامدهاست. امضاي پيش نويس سند همکاري هاي ۲۵ ساله ايران و چين طي هفته هاي اخير بحث هاي زيادي را در داخل و خارج از کشور به دنبال داشته است. ايران همچنان در حال مذاکره در مورد اين توافقنامه با عنوان «مشارکت جامع استراتژيک چين و ايران» است و توافق اوليه را «نقشه راه شفاف و راهنماي اصولي براي روابط برد-برد بين دو کشور» توصيف کرده است. اين توافقنامه که داراي ابعاد سياسي، اقتصادي و نظامي است، در صورت اجرايي شدن، مي تواند تأثيرات عميقي بر مناسبات دوجانبه، منطقه اي و بين المللي داشته باشد. گسترش روابط ايران و چين هم از اين قاعده مستثني نيست و در هر صورت پيامدهاي استراتژيک به دنبال خواهد داشت. واقع امر اين است که روابط بين کشورها در خلأ برقرار نمي‌شود و متغيرهاي متعددي در مناسبات بين کشورها تاثيرگذار هستند. از سوي ديگر روابط دوجانبه خواه ناخواه پيامدهايي دارد که ساير بازيگران جهاني را تحت تاثير قرار مي دهد. ايران و چين...
