سيدحسن خميني:نتيجه انتخابات هفتم اسفند براي برخي غيرمترقبه بودبزرگان سياست در اوج فشارها، عصباني نمي‌شوند

 

گروه سياسي| نخستين واكنش خميني جوان به نتيجه انتخابات؛ مردي كه مي‌توانست خود يكي از منتخبين هفتم اسفند باشد اگر شوراي نگهبان بر صلاحيتش جاي شك و شبهه‌اي نمي‌گذاشت. پرونده انتخابات بسته شده است. شور و هيجان روزهاي انتخابات جاي خود را به حال و هواي بدرقه سال ٩٤ داده است، سالي كه در هفتمين روز آخرين ماهش فصل نويني را در بهارستان رقم زد و پس از ١٢ سال بار ديگر اصلاح‌طلبان سپهر سياست ايران را بهارستان نشين كرد. امسال جامعه در حالي به استقبال نوروز مي‌رود كه روزهاي نويي را براي كرسي‌هاي سبز بهارستان رقم زده است و شايد از همين روست كه سيدحسن خميني در نخستين واكنشش نتيجه انتخابات هفتم اسفند را «اتفاق مبارك» مي‌نامد و مي‌گويد: «در روز هفتم اسفند اتفاق مباركي در كشور افتاد كه نتايج خوبي را در پي داشت و ان‌شاءالله نتايج بهتري نيز در پيش داشته باشد. هفتم اسفند براي كساني كه در زير پوست شهر بودند اتفاق غير‌منتظره‌اي نبود، اما براي برخي غير‌مترقبه بود. » حرف‌هاي ديروز يادگار امام گويي پيش از آنكه براي پيروزي اين انتخابات باشد براي كساني بود كه دست كم در تهران شكست سختي را متحمل شدند، همان‌هايي كه اتفاق هفتم اسفند براي‌شان غير‌مترقبه بود. سيدحسن خميني اگرچه در لفافه اما به روشني با آنان سخن مي‌گويد و گويي رمز مگوي شكست‌شان را در يك واژه مي‌گنجاند و مي‌گويد: ‌اگر كسي بخواهد به هر قيمتي در يك رقابت باقي بماند، هنگام مواجهه با موانع كمتر عصباني مي‌شود. او يادآوري مي‌كند: تفاوت بزرگان و استخوان خرد كرده‌هاي سياست با ديگران در اين است كه آنان در اوج فشارها، عصباني نمي‌شوند، هدف را گم نمي‌كنند و منافع شخصي و زودگذر را بر منافع بزرگي كه در پيش دارند ترجيح نمي‌دهند. حرف‌هاي سيدحسن خميني شايد نيم نگاهي هم به وضعيت خودش باشد. روحاني جواني كه مسووليت سنگيني را اين روزها به دوش مي‌كشد، مسووليتي كه به گفته خودش كم هزينه نخواهد بود و هزينه‌اش براي او هجمه‌هايي است كه در سال‌هاي اخير به سمت او نشانه گرفته شد و در كنار همه اينها رد صلاحيت در انتخابات گذشته هم برايش اتفاق خوشايندي نبود و مي‌توانست موجبات عصبانيتش را فراهم كند اما او صبر پيشه كرد چرا كه عصبانيت راه و رسم مردان سياست نيست.
استخوان خرد كرده‌هاي سياست در اوج فشارها عصبي نمي‌شوند
به گزارش جماران، سيدحسن خميني در ديدار اعضا و ادوار انجمن اسلامي دانشجويان دانشگاه تهران و علوم پزشكي تهران در حرم مطهر امام خميني، در سخناني با طرح سوالي در مورد چرايي انجام فعاليت‌هاي انساني، اظهار داشت: از نظر منطقي هر عملي داراي علت غايي (هدف) و علت فاعلي (فاعل) است كه اگر هدف در كار نباشد فاعل نيز به فاعليت در نمي‌آيد. وي با بيان اينكه برخي رفتارهاي اجتماعي هم اهداف ظاهري دارند و هم اهداف واقعي، افزود: اين دو گانگي در فعاليت‌هاي سياسي نيز به چشم مي‌خورد و به عنوان مثال در امري مانند ورود به انتخابات، هركس در مورد دليل اين كار مورد سوال قرار گيرد «پيروزي» را هدف خود ذكر مي‌كند اما وقتي به عمق انگيزه‌ها توجه كنيم ممكن است بيش از پيروزي، شكست حريف و خون به جگر كردن او مدنظر باشد. سيدحسن خميني افزود: اين نكته بسيار مهم است كه در شناخت علت غايي دست كم سر خودمان كلاه نگذاريم و بدانيم چه هدفي را دنبال مي‌كنيم؛ چرا كه اگر علت غايي دستخوش ناشناختگي يا تغيير شود، فاعليت را هم دگرگون مي‌كند. وي افزود: اگر كسي بخواهد به هر قيمتي در يك رقابت باقي بماند، هنگام مواجهه با موانع كمتر عصباني مي‌شود، زيرا هدف را مي‌داند اما اگر هدف در زبان اين‌گونه گفته شود ولي در واقعيت «منيت» و خون به جگر كردن رقيب مطرح باشد، فاعليت هم دستخوش تغيير مي‌شود؛ بنابراين وقتي مي‌گوييم در يك مقطع بزرگان جامعه خيلي خوب عمل كردند ممكن است آنان عمل چندان مهمي هم نداشته‌اند، بلكه علت موفقيت آنها صرفا تشخيص خوب و درست موقعيت بوده است؛ زيرا در موقعيت هايي وقتي عصبانيت پديد مي‌آيد، منافع شخصي و زودگذر جاي منافع كلان و جمعي را مي‌گيرد. وي با بيان اينكه در كنش‌هاي سياسي هم اين رويه وجود دارد، يادآور شد: تفاوت بزرگان و استخوان خرد كرده‌هاي سياست با ديگران در اين است كه آنان در اوج فشارها عصباني نمي‌شوند، هدف را گم نمي‌كنند و منافع شخصي و زودگذر را بر منافع بزرگي كه در پيش دارند ترجيح نمي‌دهند. سيدحسن خميني چند انتخابات اخير را نمونه‌اي از اين مساله خواند و ادامه داد: اگر هدف را به درستي تبيين كنيم، خواهيم ديديم كه كنش سياسي انجام شده، كار پيچيده‌اي نبوده است، بلكه صرفا افراد در بزنگاه هدف اصلي را گم نكرده‌اند. وي يادآور شد: بر اساس تعبير «آنچه پير در خشت خام بيند، جوان در آينه هم نمي‌بيند»، تجربه در چنين موقعيت‌هايي به كار مي‌آيد.
نمي توان براي رضاي خدا به ديگران تهمت زد
يادگار امام در مورد شرايط انتخاب يك هدف در فعاليت اجتماعي، گفت: اگر كسي را در انتخاب هدف مورد مشورت قرار داديم، او بايد نسبت به ما متعهد و عادل باشد، زيرا در غير‌اين صورت ممكن است او علت غايي را به اشتباه به ما معرفي كند؛ اما اگر مي‌خواهيم خودمان تصميم بگيريم بايد تقواي الهي داشته باشيم زيرا هدف غايي تحت تاثير ميزان تقوا تغيير مي‌كند. يادگار امام سپس به موضوع هدف كنش‌هاي سياسي پرداخت و با بيان اينكه علت فاعلي كارها بر اساس علت غايي متفاوت خواهد بود، يادآور شد: همان‌گونه كه امام مي‌فرمودند كسي نمي‌تواند براي خدا دروغ بگويد، غيبت كند و تهمت بزند (ر. ك جهاد اكبر ص٣٩، ٤٨ و…)، يك سياستمدار نمي‌تواند بگويد من براي رضاي خدا ديگران را به انواع اتهامات متهم مي‌كنم، اگر چنين گفت دروغ مي‌گويد و در ايمان خود مشكل دارد. او نمي‌تواند براي رضاي خدا به ديگران تهمت بزند يا تمسخر كند؛ البته او ممكن است خودش هم نداند كه دروغ مي‌گويد و ناخواسته به نام رضاي خدا، اما فقط براي پيروزي خودش دست به اين رفتارها مي‌زند. وي با تاكيد بر محاسبه دايم انگيزه و اهداف اصلي كارها توسط انسان‌ها، گفت: نمي‌توان گفت هركس هدف خوبي دارد رفتار او هم خوب است، اما بدون شك اگر هدف بدي داشته باشيم رفتار خوب يا بد نتيجه‌اي نخواهد داشت و اگر كسي به سمت ضلالت مي‌رود چه بهتر كه با شيب كمتري به آن سمت برود و گرنه زودتر به مهلكه مي‌رسد. يادگار امام در ادامه سخنان خود با اشاره به چگونگي انتخاب علت فاعلي كارها، كم‌هزينه‌ترين و پرفايده‌ترين عامل را نتيجه بهترين علت فاعلي خواند و از همين منظر به تبيين مفهوم «افراط» پرداخت و يادآور شد: افراط اگر در حوزه علت غايي باشد به معناي اين است كه اساسا هدف ما افراطي است؛ به عنوان نمونه اگر هدف يك گروه حذف فيزيكي ساير گروه‌ها باشد يا اگر يك قوم قصد نسل كشي قوم ديگري را داشته باشد افراط رخ داده است. وي «عدالت» را معيار افراط يا عدم افراط در حوزه علت غايي خواند و تصريح كرد: عدالت يعني اينكه هدف ما نبايد متضمن پايمال شدن حقوق ديگران باشد؛ اگر با نگاه غير‌ديني به اين اصل نگاه كنيم حقوق انسان‌ها نبايد ضايع شود و اگر با نگاه ديني بنگريم، علاوه بر مردم حقوق‌الله هم نبايد ناديده گرفته شود. سيدحسن خميني سپس به موضوع افراط در رفتار پرداخت و يادآور شد: بايد در نظر داشته باشيم كه آيا انجام يك كار براي رسيدن به هدف عاقلانه هست يا خير؟! در جامعه برخي زبان شيرين و برخي زبان تلخ دارند؛ در اين زمينه بايد به فرمايش خداوند توجه كنيم كه وقتي فرعون خودش را پروردگار بزرگ‌تر مردم ناميد، به موسي‌(ع) توصيه كرد «به سوي فرعون برويد كه او به سركشي برخاسته و با او سخن نرم گوييد، شايد كه پند پذيرد يا بترسد» (طه. ٤٣-٤٤) . وي ادامه داد: رفتار افراطي رفتاري است كه هزينه آن براي شخص و جامعه زياد است.
رفع فقر، فساد و تبعيض از مسير بهبود رفتارهاي سياسي مي‌گذرد
يادگار امام سپس به موضوع دليل انجام فعاليت‌هاي سياسي پرداخت و با اشاره به آفت فردگرايي در جامعه ايران كه در قالب پديده‌هايي چون فرار مغزها بروز يافته است، افزود: وقتي مي‌گوييم قصد انجام فعاليت سياسي داريم يعني مي‌خواهيم ريشه‌هاي بي‌عدالتي را در جامعه بخشكانيم تا به سوي فرداي بهتر حركت كند و معتقديم كه رفع فقر، فساد و تبعيض از مسير بهبود رفتارهاي سياسي مي‌گذرد، اما در اين مسير بايد مراقب باشيم كه علت غايي و فاعلي خود را گم نكنيم. سيدحسن خميني به انتخابات هفتم اسفند اشاره كرد و با بيان اينكه اتفاق مباركي در كشور افتاد كه نتايج خوبي را در پي‌داشت و ان‌شاء‌الله نتايج بهتري نيز در پيش داشته باشد، افزود: نتيجه انتخابات هفتم اسفند براي كساني كه در زير پوست شهر بودند اتفاق غير‌منتظره نبود، اما براي برخي غير‌مترقبه بود. وي با بيان اينكه ان‌شاء‌الله مسوولان و دست‌اندركاران امور بهره‌برداري‌هاي لازم را از نتايج انتخابات داشته باشند، گفت: بودن يا نبودن امثال من مهم نيست و نبايد علت‌هاي غايي خويش را با در نظر گرفتن مسائل شخصي فراموش كنيم، چرا كه در اين صورت اضمحلال جامعه در پيش خواهد بود. يادگار امام با بيان توصيه به در نظر گرفتن علل متعالي براي فعاليت‌هاي سياسي و برنامه‌ريزي در اين راستا، تصريح كرد: كيش شخصيت ما را گرفتار مشكلاتي مي‌كند كه براي جامعه و تشكلي همچون انجمن اسلامي دانشجويان فايده‌اي را در پي نخواهد داشت.

بازدیدها: 44

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *