سهم زنان از مجلس دهم الهه کولایی
رسیدن به سهم ۳۰ درصدی در تخصیص کرسیهای مجلس به زنان، یک وضعیت مطلوب بینالمللی است که در منطقه غرب آسیا که ما در آن زندگی میکنیم هیچ کشوری نتوانسته به این جایگاه برسد، چه رسد به جمهوری اسلامی ایران که در تمام ۳۷ سال گذشته بخواهد سهمیه بیش از پنج درصدی را برای زنان در مجلس قانونگذاری تجربه کند.
بنابراین اینکه صحبت از سهمیه ۳۰ درصدی شد در واقع رسیدن به یک شرایط مطلوب نسبی در مورد حضور زنان در مجلس بود که بدون شک فاصله پنج تا ۳۰ درصد که میانگین نسبت زنان در مجالس قانونگذاری پس از انقلاب بوده تا یک شرایط مطلوب نمیتواند به طور جهشی طی شود. همه فعالان حوزه زنان نیز به این واقعیت توجه داشتهاند اما همین که پس از ۳۷ سال تعداد زنان از ۱۴ نفر یعنی سهمیه حدود پنج درصدی بالاتر برود، فی نفسه موفقیتی بزرگی است که با در نظر گرفتن میزان بالای ردصلاحیت نامزدهای زن که در انتخابات جاری اتفاق افتاد، به نظر میرسد نصیب جامعه زنان ایران شده باشد.
در تمام کشورهای جهان کمتر یا بیشتر، زنان در حوزه سیاست در یک نابرابری آشکار در مقایسه با مردان فعالیت میکنند. به یاد داشته باشید سهم زنانی که در انتخابات جاری ثبت نام کردند، حدود ۱۰ درصد نامزدهایی بود که برای ورود در عرصه گرفتن آرای مردم اعلام آمادگی کرده بودند. بنابراین ما جهش قابل توجهی را در ثبت نام زنان برای انتخاب شدن در انتخابات مجلس شورای اسلامی هم شاهد نبودیم، با این حال همانگونه که میدانید در برخی از مناطق کشور شاهد یک سهمیه ۱۰۰ درصدی برای زنان، در برخی مناطق یک سهمیه ۵۰ درصدی برای زنان و در برخی شهرها مانند تهران نیز زیر ۳۰ درصد و در بسیاری از شهرها هیچ درصد سهمیه برای زنان بودیم.
این تفاوتها نشان میدهد زنان ایرانی باید بسیار تلاش کنند، سازمان یافته و متشکل فعالیت کنند، در احزاب سیاسی و گروههای سیاسی راه پیدا کنند و در نهایت با پیگیری، مداومت و ممارست و پایداری حضور قابل قبولی را در مجلس قانونگذاری به دست آورند و بدون تردید با توجه به تجربه زنان در کشورهای دیگر، این روند به سرعت قابل طی شدن نیست اما همین پیشرفتها نشان دهنده روشنی مسیر پیشرو است و اینکه ظرفیتهای مناسبی در کشور ما وجود دارد که در صورت فعالیت آگاهانه و سازمان یافته زنان میتوان تداوم این رشد و ارتقای آن را در دورههای بعدی به طور قابل قبول تری شاهد بود.
بدون تردید. اصلاحات نیازمند گامهای شمرده، آرام و پیوستهای است که در انتخابات ۹۲ اصلاحطلبان با حمایت از یک فرد اعتدالگرا و خردورز گام نخست را برای خروج از شرایط نابهنجار در کشور برداشتند. در انتخابات اخیر با حمایت سازمان یافته و ائتلاف موثر با اعتدالگرایان و حامیان دولت گام دوم را برداشتند. گام سوم اجرایی کردن مطالبات و خواستههای مردم در قالب برنامههایی است که ائتلاف امید باید در مجلس قانونگذاری پیگیری کند و البته گام سوم و گامهای بعدی باید در انتخابات شوراها و ریاست جمهوری و دورههای آتی برگزاری انتخابات برداشته شود. یعنی اصلاح کشور فرآیندی است مستمر و پایدار که نیازمند آگاهی، هوشیاری و خردورزی است.
*فعال اصلاحطلب
بازدیدها: 51