با کمال تاسف استاد محمود آخوندزاده درگذشت: امشب تربت حیدریه یکی از بهترین فرزندانش را از دست داد. او که حافظ مثنوی بود و دلش با دل مولانا جلال‌الدین پیوندی ابدی داشت. در سوگ این بزرگ‌مرد چه می‌شود نوشت؟ مگر دیوان شمس جواب اشک‌هایمان را بدهد

امشب تربت حیدریه یکی از بهترین فرزندانش را از دست داد. او که حافظ مثنوی بود و دلش با دل مولانا جلال‌الدین پیوندی ابدی داشت. در سوگ این بزرگ‌مرد چه می‌شود نوشت؟ مگر دیوان شمس جواب اشک‌هایمان را بدهد.

به روز مرگ چو تابوت من روان باشد
گمان مبر که مرا درد این جهان باشد

برای من مگری و مگو دریغ دریغ
به دوغ دیو درافتی دریغ آن باشد

جنازه‌ام چو ببینی مگو فراق فراق
مرا وصال و ملاقات آن زمان باشد

مرا به گور سپاری مگو وداع وداع
که گور پرده‌ی جمعیت جنان باشد

فروشدن چو بدیدی، برآمدن بنگر
غروب شمس و قمر را چرا زیان باشد؟

تو را غروب نُماید ولی شروق بود
لحد چو حبس نماید خلاصِ جان باشد

کدام دانه فرورفت در زمین که نرُست؟
چرا به دانه‌ی انسانت این گمان باشد

کدام دلو فرورفت و پُر برون نامد؟
ز چاه یوسفِ جان را چرا فغان باشد

دهان چو بستی از این سوی آن طرف بگشا
که های هوی تو در جو لامکان باشد

روانش در جنت با بهترین بندگان خدا محشور باد. استاد آخوندزاده از بهترین بندگان خدا بود.
چهارشنبه ۱۴۰۰/۰۵/۲۰ تربت حیدریه