اول اردیبهشت ۱۴۰۴ روزبزرگداشت سعدی گرامی باد. از همشهری عزیزمان دکتر جعفر علمداران

درود و مهر

سَلِ‌المَصانِعَ رَکباً تَهیمُ فِی الْفَلَواتی
تو قدر ِ آب چه دانی که در کنار فراتی

بله ایرانیان عزیز
اقیانوس ها و دریاها و نهرهای جوشان ادب پارسی آن قدر زیاد است و چنان در فرات ادبیات پارسی غرق شده آیم که شوربختانه گاهی ارزش
«سعدی و سعدی ها»
را نمی دانیم و سعدی نمی خوانیم.
و
شاید به این دلیل هم باشد؛ که دچار غرور فرهنگی آثار گذشتگان خود شده ایم و همان افتخارات گذشته را کافی می دانیم و می پنداریم؛
ملتی که از ده اثر بزرگ ادبیات جهانی پنج اثر بزرگ از آن او باشد، باید شوربختانه گاهی  کفران نعمت نماید و سعدی را کم بشناسد وکم بخواند؛
امید که دچار چنین بی خردی بزرگ نگردیم و سعدی بخوانیم؛ زیرا دنیا ما را با ادبیات پارسی و بزرگان ادب پارسی و سعدی و سعدی ها می شناسد.

اما چرا سعدی و آثار او(گلستان، بوستان، غزلیات و….) قابل بزرگداشت است؟
چون طرح واره های ایرانیان و جهانیان را شناخته و با آفرینش گلستانی خوش و بوستانی فرح انگیز  و غزلیاتی ‌پر شور و دل نشین مطابق ذوق طرح واره های هر ایرانی به سادگی سخن ساز نموده، و شراب عشق و آگاهی به جام جان مخاطب ایرانی و غیر ایرانی ریخته است.
سعدی، سهل و ممتنع با طرح واره های ذهن ما که شامل:
سادگی
روانی
عشق
مهر و محبت
دوستی
آگاهی
موسیقی
و توحید و یکتا پرستی
و پندار و کردار و گفتار نیک
و…..
است، بسیار هنرمندانه با زبانی نرم و عاشقانه ارتباط برقرار نموده است و حاصل همین ارتباط هنرمندانه او با طرح واره های ذهنی ما و  جهان کودکی ما،
عشق به سعدی و آثار سعدی را در دل ما پدید آورده است.
سعدی در نهایت سادگی برترین مهارت های زندگی را به ایرانیان و جهانیان هدیه داده است؛
هدیه ای به پاکی شبنم بر گل سرخ دانایی بشریت.
اول اردیبهشت‌ماه جلالی
بلبل گوینده بر منابر قُضبان

بر گل سرخ از نم اوفتاده لَآلی
همچو عرق بر عذار شاهد غضبان

سعدی را بخوانیم و به فرزندان ایران زمین سفارش کنیم که:
سعدی بخوانند.

«اول اردیبهشت ۱۴۰۴ روزبزرک داشت سعدی گرامی باد.»

                    سیدجعفرعلمداران
انجمن شاهنامه خوانی و شاهنامه پژوهی مهر تربت حیدریه