به آفرید(بهافرید): تقدیم به روانشاد استاد دکترغلامحسین یوسفی از همشهری عزیزمان استاد غلامرضا نظری.دبیر تاریخ شهرستان تربت حیدریه..شنبه ۶/ ۶/ ۱۴۰۰ خورشیدی
به نام خداوند جان وخرد به آفرید(بهافرید) تقدیم به روانشاد استاد دکترغلامحسین یوسفی به آفرید یا بهافرید(بهزاد مجوس.)پور فروردین. درسال ۱۳۱ هجری قمری ادعای پیامبری نمود ودر آیین زردشتی بدعت گزارد* خاستگاه اورا زوزن وروستای روی ازابرشهر(نیشابور)وروستای سیراوندخواف آورده اند( بیرونی.ثعالبی.گردیزی.خوارزمی.مجدخوافی.شهرستانی) از تاریخ زاده شدن وی درتاریخ خبری نیست..جایگاه خروج اورا زاوه گفته اند* به آفرید.به مدت ۷سال از نظرها پنهان بود ودر سرزمین چین به تجارت مشغول شد…پس از۷سال از چین بازگشت وبا آوردن پارچه وردایی حریر وسبزرنگ که درمشت جا می گرفت (مجدخوافی..بیرونی)آن را معجزه ی خویش خواند.ردای سرتاسر اندام اورا می پوشانید وآنچنان نرم ونازک بود که درمشت دستش جای می گرفت ومردم ازآن درشگفت بودند!!!(شاید به دلیل داشتن لباس های خشن ودست بافت خود) چندی پس ازبازگشت ازچین .نقشه ای کشید که دوباره از نظرهای مردم پنهان گردد..به زنش سفارش نمود تا دوبالش ببافد ودرون آن را آذوقه ی(نان) خشک بنماید وسپس خودرا به بیماری بزد ودسته دسته بدیدارش می رفتند.به زنش سفارش نمود او را در دخمه ای دفن کنند که آب راهه ای آب باران و.به آن بریزد.و او را باجامه ی سبز ودو بالش دفن کنند وبگفت .ای زن هرهفته به کنار گورم(دخمه)بیایی وروی خود رادر آبراهه بشویی تا آب به درون دخمه ریزد...