سخنی چند در باب تاریخ کشاورزی ایران استاد محمد حسن ابریشمی همشهری گرانقدرمان/بخش پایانی
کتاب تألیف خانم لمبتون، مالک و زارع در ایران، مورد انتقاد پطروشفسکی قرار گرفته از آن بابت که از منابع روسی بهره نگرفته است: «لمبتون جزو گروهی از محققان غربی است (اکنون عدة ایشان تقلیل یافته) که کماکان چون پنجاه سال پیش جملة «روسی را کسی نمیداند یا نمیخواند» را در دستور عمل خویش قرار دادهاند…» نظر لمبتون در مورد جامعهشناسی به حدی با اسلوب تاریخنویسی شوروی تناقض دارد که چنانچه بخواهیم جداً در این مورد به مباحثه پردازیم سخن به درازا میکشد. تناقض شگردها یا اسلوبهای تاریخنویسان شوروی با انگلیسی هر چه باشد این واقعیت را خوانندة ایرانی میداند که اغلب این نویسندگان در خدمت دولتهایشان هستند و حقوق و پاداش نوشتههایشان را در باب تاریخ ایران یا مقولات فوق دریافت میدارند. خانم لمبتون در مقدمة تألیف خود به این واقعیت اشاره کرده است: اکنون وقت آن است که از مؤسسة پادشاهی امور بینالمللی و کمیتة تحقیق لورهلم که متحمل مخارج مسافرت من در سالهای ۱۹۴۸ و ۱۹۴۹ (میلادی) شدهاند سپاسگزاری کنم. خانم لمبتون اطلاعاتی هم که باب طبع امپراتوری انگلیس است ارائه میدهد، اطلاعاتی که به هر حال نقاط تفرقه را برمیانگیزد و انگلیسها از این گونه گزارشها و اطلاعات به موقع بهره گرفته و روسها نیز بینصیب...