* نامه برفی * رسم وآیینی که به فراموشی سپرده شده از همشهری عزیزمان آقای دکترسیدجعفرعلمداران

خداوند مهربان همه پدران ومادران و بزرگان ومعلمان که به گردن ما حق دارند و درگذشته اند را بیامرزاد.
در روستای زیبای صنوبر، و در اولین برف زمستانی اهالی این روستا بنا به یک سنت قدیمی که در روستا رواج داشت ، نامه برفی می نوشتند وبرای قوم وخویشی می فرستادند.
فلسفه این نامه شادی کشاورزان از ریزش رحمت الهی بودکه چشم به آسمان داشتندو
در یک آیین و شکرگزاری ریزش برف نامه ای با این مضمون خطاب به یک فامیل می نوشتند
****
برف می بارد چوساغر از هوا
قاصدی می آید از ما سوی شما

گر گرفتی روی او را کن سیاه
ور نه مهمانی ما را کن ادا(ما را مهمان نما)
**
این نامه را به یک جوان تیز پا ورند می دادند که به خانه فلان فامیل برساند
اگر آن فامیل ارجمند متوجه نامه برفی می شد که کارجوان ساخته شده بود ورویش سیاه می شد وفرستنده نامه باید مهمانی می داد
چون به اصطلاح مهمانی را باخته بود
واگر قاصد یا نامه بر ، موفق به فرار می شد و یا با تردستی نامه برفی را تحویل می داد و موفق می شد،
یک مهمانی وغذای سنتی مفصل در زیر کرسی با آن برف های به یاد ماندنی نوش جان می نمودند
وشبی را با شب چره های روی کرسی به شادی می گذراندند.
چه خوب است این رسوم زیبا و شاد هنوز هم زنده بماند.
نویسنده متن:
آقای دکترسیدجعفرعلمداران

بازدیدها: 164