دسته: اقتصادی

            اعتمادالسلطنه به‌درستی از قابلیت محل روستای یاتر و شوربختی زمین آن که به دست مردمان آنجا افتاده، و نیز خوشبختی درخت فلفل، سخن گفته که به لحاظ باورهای اهالی از گزند مصون مانده است؛ اما به‌راستی تقصیر این مردمان منشأ از بی‌تدبیری و فساد حاکمان نداشته است؟ مگر آن شخص بلندنظر و علاقه‌مند به عمران و آبادی که درخت فلفلی را از هند و بلاد دوردست به این روستای کرانة کویر ـ که احتمالاً آبادکرده خود اوست ـ آورده و غرس کرده، از اهالی این روستا نبوده؟ یا عشق به این آب و خاک او را به این موضع نکشانده که این ده آباد شده و اعتباری پیدا کرده و اعتمادالسلطنه آثار ابنیه قدیم و همین درخت فلفل را دیده و روزگار مردمان آن را در عصر ناصرالدین‌شاه نوشته است؟ باری، از این گونه درختان با پیشینه‌ای که به عصر قاجار می‌رسد در شهر و نواحی شهرستان تربت حیدریه نیز سراغ داریم. در روستای کاج درخت (در ۱۱ کیلومتری جنوب غربی تربت حیدریه، بر روی عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و ۱۳ دقیقه، طول ۵۹ درجه و ۷ دقیقه، ارتفاع از سطح دریا ۱۲۷۰ متر)،۱۴۲ باغی قدیمی معروف به «باغ صدر» پنج درخت فلفل کهنسال، هر...

گروه درنگ-زهرا داستانی: این روزها که به پایان سال نزدیک می شویم، چشم کودکان محروم به دستان نوازشگری است که همواره به بهانه ای، «محبت» را با دیگران تقسیم می کنند. هر ساله جشن نیکوکاری به منظور جذب کمک های مردمی در آستانه سال نو در سراسر ایران برگزار می‌شود. امسال نیز مراسم ملی «جشن نیکوکاری» به صورت نمادین دیروز کار خود را به صورت رسمی با حضور مسوولان آموزش و پرورش و کمیته امداد امام خمینی(ره ) در مجتمع آموزشی دخترانه متقین منطقه ۱۲ آموزش و پرورش شهر تهران آغاز کرد و در طی روزهای ۱۳ و ۱۴ اسفندماه ۶۵ هزار پایگاه در سراسر کشور آماده خواهند بود تا کمک‌های مردمی را جمع آوری کنند. گرچه هر ساله رسانه ها سعی می‌کنند تا به این جشن رونق دهند و بیش از پیش حمایت مردم را برای کمک های نقدی و غیر نقدی جلب کنند اما آن طور که واقعیت نشان می دهد حمایت مردم از دیوار مهربانی بیشتر از جشن نیکوکاری است. دیواری که کمتر از جشن نیکوکاری قدمت دارد اما حامیان زیادی در همین مدت کوتاه بدست آورده است.  جشن نیکوکاری ۲۵ ساله شد آن طور که از شواهد بر می آید جشن نیکوکاری ۲۵ سال است که در...

مقام معظم رهبری: اولاً صداوسیما را رهبرى اداره نمی‌کند؛ این معلوم باشد. صداوسیما را رئیس صداوسیما اداره می‌کند و رهبرى هم در موارد زیادى اعتراض‌هایى دارد. به گزارش خبرنگار ایلنا، مهرماه سال ۸۷ برخی از دانشجویان دیدار مهمی با رهبر انقلاب داشتند؛ این مراسم با تمامی دیدارهای دانشجویان تا آن روز یک تفاوت اصلی داشت؛ آن اینکه این‌بار دانشجویان سوال‌های خود را با عالی‌ترین مقام کشور در میان می‌گذاشتند و آیت‌الله خامنه‌ای به پرسش‌های مطرح شده از سوی دانشجویانی از گرایش‌ها و رشته‌های تحصیلی متفاوت پاسخ‌هایی صریح می‌دادند. یکی از بخش‌های این پرسش‌ و پاسخ‌ها به وظایف دانشجو درباره نقد عملکرد صداوسیما مرتبط می‌شد. بسیار هوشمندانه است اگر در آغاز این گزارش؛ نگاهی کوتاه به تنها یک سوال و پاسخ ارائه شده به آن داشته باشیم: «بعضى می‌گویند اگر چنانچه صداوسیما را نقد کنیم، خلاف رهبرى مطلبى گفته‌ایم چون رهبرى رئیس صداوسیما را معین می‌کند! نظر شما چیست؟» مقام معظم رهبری: «اگر واقعاً ملاک این باشد، که آدم باید به هیچ‌کس اعتراض نکند؛ چون رئیس قوه قضائیه را هم رهبرى انتخاب می‌کند، رئیس‌جمهور هم بعد از انتخابات، تنفیذ رهبرى دارد؛ می‌گوید نصب کردم. پس باید به هیچ‌کس اعتراض نکرد. نه آقا، اولاً صداوسیما را رهبرى اداره نمی‌کند؛ این معلوم باشد. صداوسیما...

          با اینکه هزاران هندی در اصفهان و دیگر بلاد ایران عصر صفوی بود و باش داشتند، می‌بینیم که زبان هندی در بین زبانهای مزبور مطرح نیست. دلیلش هم مشخص است، زیرا در هندِ عصرِ تیموریان فارسی زبان رایج بود و هندیها، چون وطن مألوف خود، به فارسی سخن می‌گفتند؛ اما نکتة مایة حیرت و تأسف یکی آنکه در بین انبوه هندیان مقیم ایران شخصیت‌های برجسته‌ای در زمینه‌های مختلف علوم و فنون وجود نداشت و هیچ یک از آنان به مدارجی نرسیدند. همچنین صاحب تألیف یا آثار هنری و معماری و غیر آن نبودند و نمی‌توان باغ و بوستانها یا آثاری از آنها در زمینه امور فلاحت و باغبانی در ایران سراغ گرفت. علت این امر نیز باید فرهنگ پایین و اشتغال آنان به اموری برای ارتزاق همچون پیله‌وری یا فالگیری و اشاعة جفر و جادو و غیر آن باشد. حال اگر با مهاجران ایرانی که به هند رفتند، درصدد مقایسه برآییم، می‌بینیم که ایرانیان در اشاعه فرهنگ و تمدن ایرانی و اسلامی و از جمله در انتقال فرهنگ باغبانی، کشاورزی، آبیاری ایران و دانشهای بومی در دورة تیموریان هند چه نقشی درخشان، ماندگار و قابل تحسین داشته‌اند. علل مهاجرت انبوه نخبگان ایرانی در رشته‌های مختلف مستلزم...

      یکی دیگر از باغهای کشمیر «در اطراف نوشهره قریب به بوته کدل» باغ ساختة علیمردان خان (فرزند گنجعلی‌خان‌ ز‌یک ملازم شاه عباس) است.۱۰۰ علیمردان پس از فوت پدرش در سال ۱۰۳۴ق بیگلربیگی قندهار شد. در سال ۱۰۴۷ق، از ترس جان و بیم از شاه صفی صفوی، قندهار را تسلیم فرستادگان شاه‌جهان کرد و شاه‌جهان او را به مقامهای بلند رساند و در سال ۱۰۶۷ق در ناحیة تهار در کشمیر درگذشت. «متروکات او از نقد و جنس معادل یک کرور‏‎]‎‏هر کرور هند: ده میلیون‎[‎‏ روپیه به خزانة عامره عاید شد»؛ دارایی رجال عهد تیموریان پس از مرگ ضبط خزانه شاهی می‌شد (که رسم جالب و قابل توجهی به نظر می‌رسد)! علیمردان‌خان در دورة زندگانی‌اش در کشمیر و پنجاب، لاهور و کابل حکومت کرده و آثار نیک بسیار از خود به یادگار گذاشته است.۱۰۱ ابراهیم خان از یک پسر علیمردان‌خان از امرای معتبر شاه‌جهان و حاکم کشمیر و احمدآباد بود و در شعر «رفعت» تخلص می‌کرد. شاعرانی چون ملامحمد باقر مُذّهِب شیرازی، شریف آملی، علیرضا شولستانی و تجلی شیرازی در خدمت یا ادب‌آموز او بودند، او در سال ۱۱۲۱ق درگذشت.۱۰۲‏ اغلب شخصیت‌هایی که از ایران به هند مهاجرت کردند، در رشته‌های مختلف از نخبگان ایرانی بودند که به تناسب شایستگی‌ها...

                      سه شنبه ۲۷ بهمن        سالک قزوینی دیگر میوه‌های این باغ را سیب، انارِ رقم آب دندان (انار بی ‌هسته)، ناشپاتی (گلابی)، امرود (خوج)، شفتالو، بادام، آلوبالو، انگور و انجیر برشمرده و گلهای آن را بنفشه، سنبل، لاله و نرگس و درختان سایه‌دار آن را سَرو و بیدمجنون ذکر کرده و از وجود هیچ میوه و گل هندی در این باغ سخنی نگفته است.۶۵ طغرا مشهدی در «رساله تجلیات» به نظم و نثر رستنی‌ها و میوه‌ها و گلهای کشمیر و نیز زیباییهای بهار و پاییز این سرزمین را با صنایع لفظی بدیع و تعبیرات و تشبیهات بس جالب و گاه عجیب وصف کرده است.۶۶ منیر لاهوری (متوفی ۱۰۵۴ یا ۱۰۷۴ق) نیز در «مثنوی صفت بنگاله» نام رستنی‌ها، گلها و میوه‌های این سرزمین را آورده که برخی از آنها فارسی و بعضی هندی یا بنگالی است؛ از جمله گل: لاله، صدبرگ، قلعه، عشق پیچان، چنبیلی، رایی‌بیل، سیوتی، رایی‌چنبه، کیوه، جاهی‌جوهی، فرنگی، عجایب، جهانگیری، قدم، مشک دانه، مهدی، چنبه، نیلک، کلیجن، بندلی، فرنگی‌نیزه، دوپهری، لیلی ‌و ‌مجنون، ناکیسر، کوزه، کرنه، کندراج، قرنفل، مخمل، حبشی، چینی، کند، پیاری، سهاکن. برخی از گلهای مزبور علفی و یک ساله نیست، بلکه به صورت...

آفتاب یزد ـ گروه سیاسی: پنجشنبه حدادعادل گفت: «اقتصاددانان و صاحبنظران اقتصادی فهرست ائتلاف اصولگرایان در تهران شامل پرویز داودی، یحیی آل اسحاق، غلامرضا مصباحی مقدم، لطف الله فروزنده، الیاس نادران، سیدمسعود میرکاظمی، حجت‌الله عبدالملکی، احمد توکلی، محمد سلیمانی و محمدجواد عامری گرد هم خواهند آمد.»  این که اساسا اقتصاددان کیست و به چه‌کسانی می توان اقتصاددان و صاحبنظر  اقتصادی گفت چندان مجالی و ضرورتی برای طرح ندارد و اما با یک بررسی اجمالی، آن چه به دست می آید اطلاعاتی است که چندان با آن شعار تبلیغاتی حداد عادل که مبنی بر توجه اصولگرایان به اقتصاد و معیشت مردم باشد همخوانی ندارد. با نگاهی به لیست ائتلاف اصولگرایان و چهره های معرفی شده به عنوان اقتصاددانان و صاحبنظران اقتصادی، برخی دارای مدارک غیر مرتبط، برخی تنها دارای مدرک و فاقد پیشینه و تجربه مفید مدیریتی و برخی دیگر، در کمال تعجب! اساسا بدون مدرک و بدون تجربه در امور اقتصادی هستند.  پرویز داودی؛ از دولت سازندگی تا همراهی با احمدی نژاد ۶۴ ساله، متولد ۱۳۳۱ تهران، وی در سال ۱۳۵۹ دکترای خود را در رشته اقتصاد از دانشگاه ایالتی آیووا در آمریکا دریافت کرده است. داودی استاد اقتصاد در دانشگاه شهید بهشتی و همچنین در گذشته مشاور و معاون اقتصادی...

      نام برخی از گلها و گیاهان هند و کشمیر در فرهنگهای فارسیِ عصر گورکانیان آمده است. جهانگیر از رستنی‌های مختلف سرزمین هند و کشمیر با تمجید فراوان یاد کرده و نام هندی و مشخصات انواعی از آنها را در ذیل عنوان «وصف انواع گلها که مخصوص هندوستان است» به دست داده: «از حیث ریاحین وگلهای خوشبوی، هند را بر گلهای معموره عالم ترجیح می‌توان داد. چندین گل است که در هیچ جای عالم نام و نشان آن نیست: اول گل چنبه که گلی است در نهایت خوشبویی و لطافت، به هیأت گل زعفران، لیکن رنگ چنبه زرد مایل به صندل است و درخت او در غایت موزونی است و کلان و پربرگ و سایه‌دار… گل کیوره که از بوی مشک هیچ کم ندارد؛ دیگر گل رای‌بیل است که در بوی از عالم یاسمین سفید است. دیگر گل سیوتی که از عالم گل کیوره است، غایتاً‌ کیوره خاردار است و سیوتی خار ندارد و رنگ آن به زردی مایل است اما کیوره سفیدرنگ است؛ و از این گلها و گل چنبیلی ـ که گل یاسمین این ولایت است ـ روغنهای خوشبوی می‌سازند.۵۶‏ گل پلاس هم مخصوص هندوستان است، بو ندارد، اما رنگش نارنجی آتشین است، بیخ آن سیاه و...