دسته: شعر و شاعری

تو این را دروغ و فسانه مدان به رنگ فسون و بهانه مدان از او هر چه اندر خورد با خرد دگر بـر ره رمـز معنـی بـرد اردیبهشت ‌را ماه فردوسی خوانده‌اند. و ماه سعدی و خیام. و می‌تواند ماه همه‌ شاعران باشد. البته نه آن شاعران که سلطان محمود غزنوی (به قول دکتر شریعتی) دو هزار تن از آنان را به آخور دربار بسته بود، بلکه آن زنده‌دلان و هنرآفرینان بزرگ و بزرگوار که اولاً: یا آشکارا می‌گفته‌اند: «من آنم که در پای خوکان نریزم، مر این قیمتی در لفظ دری را»؛ و یا اگر ناگزیر بوده‌اند که به جایی تکیه کنند و فرمانروایی را پشتی خویش گیرند (که در عصر مدرنیته به آن اسپانسر و ساپورت‌کننده می‌گویند!) فقط در حداقل لزوم و ضرورت چنین می‌کرده‌‌اند. ثانیاً هدف از این تمهید و تدارک و پشتوانه‌جویی، نه صرفاً تحصیل منفعت فردی از سر نامردی بلکه خلق اثر هنری و علمی و معرفتی و مردمی و ماندگار بوده است. حکیم توس را یکی از بهارآفرینان و اردیبهشتیان می‌دانیم. او اگر زبان به ستایش گشوده، می‌کوشیده است تا خوی و خصلت دانش دوستی و هنرپروری را در دل و جان فرمانداران و فرمانروایان تحریک و تهییج کند و از این مایه نیز سنگر...

مرحوم قیصر امین پور تهران- ایرنا- ۲ اردیبهشت سالروز تولد قیصر امین پور است. شاعری که عمر نسبتا کوتاهی داشت ولی اشعار متمایزی سرود. با دکتر محمد دهقانی دوست و همکار این شاعر درباره وجهه شعری او صحبت کردیم که در پی می‌آید. محمد دهقانی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در مورد اینکه جایگاه شعر قیصر در ادبیات معاصر ایران کجاست؟ گفت: بستگی دارد چه تعریفی از شعر معاصر داشته باشیم. اگر از حیث زمان در نظر بگیریم قیصر جزو همین شعرای معاصر بعد از انقلاب است و طبعا باید با شعرای معاصری که با انقلاب ظهور کردند و به عرصه رسیدند مقایسه شود. اگر منظورتان این باشد که ایشان را با شعرای معاصری که در عصر مشروطیت و کمی قبل از نیما یوشیج قیاس کنیم وضع فرق می‌کند. در صورت دوم، اگر شاعران معاصر را درجه بندی کنیم و شاعرانی چون نیما و شاملو و فروغ را در وهله اول قرار دهیم، قیصر بعد از این شعرا در پله دوم قرار می گیرد؛ هم از نظر اهمیتی که کارش دارد و هم از لحاظ زبان و پرداخت شاعرانه. اگر بخواهیم ایشان را با شعرای بعد از انقلاب مقایسه کنیم چه؟ قیصر بی تردید اول است یا لااقل در کنار آن اولی‌ها قرار می گیرد. البته به نظر من قیصر بهترین شاعر پس از انقلاب است....

توجه عطار به فرهنگ روزمره مردم محمد جعفری قنواتی می‌گوید: عطار از جمله شاعران و نویسندگانی است که به فرهنگ روزمره مردم توجه خاصی داشته است. در آثار او بسیاری از پدیده‌ها و عناصر فرهنگ و ادب عامه، اعم از آداب و رسوم اجتماعی، باورها، آیین‌ها، معتقدات مردم و نیز قصه‌ها، لطایف، امثال و تعبیرات زبانی، که بخشی از آنها تا امروز نیز رایج است، به‌روشنی یا به‌اشاره بازتاب یافته است. به گزارش ایسنا، ۲۵ فروردین‌ماه روز بزرگداشت عطار نامگذاری شده است. محمد جعفری قنواتی در مقاله‌ای با عنوان عطار که در مرکز دایره‌المعارف بزرگ اسلامی منتشر شده، نوشته است: او مشهور به شیخ عطار و عطار نیشابوری است. از شاعران و عارفان بزرگ سده ۶ و اوایل سده ۷ ق / ۱۲ و ۱۳ م است؛ نامش محمد، کنیه‌اش ابوحامد، لقبش فریدالدین و تخلص وی عطار بوده است. البته گاه، فرید را نیز در تخلص خود به کـار برده است؛ اما به‌هرحال شهرت او از سده ۷ ق / ۱۳ م به این سو بیشتر عطار بوده، به‌گونه‌ای که این شهرت نام و عناوین دیگر او را تحت‌الشعاع قرار داده است. عطار از جمله شاعرانی است که آگاهی‌های اندکی از زندگی  او در دست است. حتی تاریخ تولد و درگذشت وی...

جریان ما شاعر : موسی عصمتی خوانش : زینب بیات شاعر و مجری توانمند صدا و سیما تدوین : دانشمند با سپاس از هما خانجانی مسئول بخش نابینایان کتابخانه مرکزی همدان موسی عصمتی، شاعر اهل مشهد، نابیناست و همین باعث شده درکی که از جهان اطرافش دارد متفاوت تر و شاید عمیق تر از بقیه باشد. با او درباره زندگی و نگاهش به آن به گفت و گو نشسته ایم. موسی عصمتی را شاعران مشهد به خوبی می شناسند. شاعر عصا به دست و محجوبی که از آغازین دقایق شروع جلسات شعر وارد محل برگزاری شب شعر یا انجمن های هفتگی می شد، یک گوشه می نشست، خوب می شنید، خوب حرف می زد و خوب نقد می کرد. اما موسی عصمتی یک ویژگی دارد که او را از دیگر شاعران هم عصرمان متمایز می کند و آن هم این است که او نابینا است و همین شعرش را هم متمایز کرده است، چرا که شعر او در کنار «رنگ» و «تصویر» از بو، صدا و لامسه نیز بهره برده است. به همین دلیل شاید ترکیب «نابینایی» و «شاعری» ترکیب جالب و ویژه ای باشد. شاعر برای نوشتن نیاز به دیدن دارد، اما این دیدن می تواند هم از دریچه چشم...

خواهرزاده جلال آل‌احمد می‌گوید: مسوولان از برگزاری مراسم سالروز درگذشت بانو سیمین دانشور در محل خانه- موزه سیمین و جلال خودداری کردند. محمدحسین دانایی، خواهرزاده زنده یاد جلال آل احمد در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: « ۱۸ اسفند سالروز درگذشت بانو دکتر سیمین دانشور است، ستاره درخشانی در سپهر ادبیات معاصر که با نوشتن رمان «سووشون» به عنوان «بانوی ادبیات داستانی ایران» شناخته شد.  چندی پس از درگذشت این بانوی گرامی، خانه محل سکونت او و همسر نامدارش، زنده یاد جلال آل احمد، در اختیار شهرداری تهران قرار گرفت تا به یک نهاد فرهنگی عام المنفعه تبدیل شود و حداقل انتظار هم این بود که بتوان مراسمی با مناسبت‌های مرتبط را در آن‌جا برگزار کرد. به همین لحاظ، جمعی از اعضای خانواده و دوستداران سیمین و جلال از مسوولان شرکت توسعه فضاهای فرهنگی وابسته به شهرداری تهران که اکنون عهده‌دار اداره این خانه- موزه است، درخواست کردند که با هزینه خودشان مراسمی را برای یادبود و بزرگداشت این بانوی گرانقدر در همان منزل برگزار کنند، ولی متأسفانه پس از چند روز سکوت و بی‌اعتنایی، سرانجام اطلاع حاصل شد که بزعم مدیران(!) مزبور، برگزاری این مراسم به علت همزمانی با اعیاد شعبانیه صحیح و مجاز نیست، آن‌هم...

سه شنبه ۱۳ دی ۱۴۰۱ فروغ فرخزاد: و این منم زنی تنها در آستانۀ فصلی سرد در ابتدای درک هستی آلودۀ زمین ویأس ساده و غمناک آسمان و ناتوانی این دست های سیمانی زمان گذشت زمان گذشت و ساعت چهار بار نواخت چهار بار نواخت امروز روز اول دیماه است من راز فصل ها را می دانم و حرف لحظه ها را میفهمم نجات دهنده در گور خفته است و خاک، خاک پذیرنده اشارتی است به آرامش مهدی اخوان ثالث(م.امید): سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت سرها در گریبان است. کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیداریاران را نگه جز پیش پا را دید، نتواند که ره تاریک و لغزان است وگر دست محبت سوی کس یازی به اکراه آورد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است. نفس کز گرمگاه سینه می آید برون، ابری شود تاریک چو دیوار ایستد در پیش چشمانت نفس کاین است، پس دیگر چه داری چشم؟ ز چشم دوستان دور یا نزدیک مسیحای جوانمرد من! ای ترسای پیر پیرهن چرکین هوا بس ناجوانمردانه سرد است … آی … بازدیدها: ۳

نیما یوشیج، شاعر معاصر و پدر شعر نوی فارسی است. او با ایجاد تحول و تغییر در ارکان شعر کلاسیک، سبک جدیدی از شعر را ابداع و معرفی کرد. نیما یوشیج، با نام قبلی علی اسفندیاری، شاعری پیشرو بود که با درهم شکستن قواعد شعر کلاسیک، سبک جدیدی را در شعر ابداع کرد و آن را «شعر نو» نامید. نوآوری نیما، مانند هر پدیده جدید دیگری، ابتدا با مخالفت و حتی دشمنی روبه‌رو شد و سروده‌های او را ناهمخوان با قواعد شعری نامیدند؛ اما نیما با استواری در راه درستی که پیش گرفته بود، ثابت کرد که شعر نو، در مسیر و ادامه راه شعر کلاسیک است. آنچه در این مقاله در مورد نیما یوشیج می‌خوانید: درباره نیما، پدر شعر نو زندگی‌نامه نیما  مجموعه آثار نیما اشعار نیما چرا علی اسفندیاری به نیما یوشیج معروف شد؟ آرامگاه نیما کجاست؟ درباره نیما، پدر شعر نو علی اسفندیاری، معروف به نیما یوشیج در ابتدا به سبک کلاسیک خراسانی شعر می‌سرود. اشعار او مطابق با اصول شعری قدیم، دارای وزن، قافیه و عروض شعر کلاسیک بودند؛ اما این نوع شعر، آن چیزی نبود که نیما سودای آن را در سر داشت. او چیزی فراتر از قالب‌های معین و از پیش تعیین شده می‌خواست. همان...

      بازدیدها: ۳۷

  بازدیدها: ۸

ششصد و چهل و نهمین شب از شب‌های مجله بخارا اختصاص یافته است به بحث و بررسی دربارۀ آثار زنده‌یاد مفتون امینی. این جلسه در ساعت پنج بعدازظهر چهارشنبه هفتم دی‌ماه ۱۴۰۱ به صورت مجازی پخش خواهد شد. یدالله مفتون امینی متخلص به مفتون، در ۲۱ خرداد ۱۳۰۵ در شهرستان شاهین‌دژ دهستان هولاسو زاده شد. پس از گذراندن دبستان و دبیرستان در تبریز به تهران آمد و وارد دانشگاه شد. او دانش‌آموختۀ رشتۀ حقوق قضایی از دانشکده حقوق دانشگاه تهران بود و از سال ۱۳۲۸ تا ۱۳۵۹ در وزارت دادگستری خدمت نمود. نخستین دفتر شعر مفتون امینی با نام «دریاچه» در سال ۱۳۳۱ منتشر شد. از دیگر دفترهای او می‌توان به «کولاک»، «انارستان»، «فصل پنهان»، «عصرانه در باغ رصدخانه»، «من و خزان و تو»، «اکنون‌های دور»، «مستقیم تا نرسیده به صبح» و… اشاره کرد. امینی در آغاز شاعری کلاسیک و کهن‌پرداز بود اما بعدها به شعر بی‌وزن و قالب‌های نوپردازانه روی آورد. وی علاوه بر شعر فارسی، اشعاری نیز به زبان ترکی سروده‌ است. مفتون امینی در دهم آذرماه ۱۴۰۱ در ۹۶ سالگی درگذشت. در این شب بهاءالدین خرمشاهی، مهدی مظفری ساوجی و علی دهباشی دربارۀ سروده‌های مفتون امینی سخن خواهند گفت و همچنین بخش‌هایی از فیلم کوتاهی که در منزل...