پژوهشي در باب القاب تهمورث نوشته دکتر محمد حسن ابریشمی محقق تاریخ کشاورزی و همشهری عزیزمان
در برخی از منابع کهن، لقب تهمورث «زیباوند» یا «دیباوند» یا صورتهایی بینقطة شبیه آنها ضبط شده است؛ اما مترجمان یا مصححان ایرانی این متون، به پیروی از مورخان و نویسندگان غربی، آن را «زیناوند» پنداشته اند. محمد حسین ابریشمی در یادداشتی درباره القاب تهمورث در ضمیمه فرهنگی امروز روزنامه اطلاعات نوشت: دانشمندان و مورخان غربی، طی دو قرن اخیر، در باب منشأ و پیشینة بسیاری از پدیدههای فرهنگی و کشاورزی، اظهارنظر کردهاند. آنان، از جمله، «سومریان» را مخترع «خط (تحریر)» یا نگارشهای تصویری اولیه و «چینیان» را مبتکر استحصال «ابریشم (حریر، دیبا، پرند، پرنیان)»، شمردهاند. به روایت منابع ایرانی و برخی مآخذ اسلامی، سرآغاز بسیاری از مظاهر تمدّنِ بشری، به عصر اساطیری «دیوان» و «پیشدادیان» میرسد، و مَهدِ آن، «ایرانزمین»، بوده است. به روایت شاهنامه و دیگر منابع، ابداع «خط» به عصر «تهمورث»، باز میگردد و استحصال «ابریشم» و اختراع «سلاح» به جانشین او، «جمشید»، نسبت داده شده است. بنا بر این روایات، نخستین انسان کیومرث بوده است. پس از او، هوشنگ ملقب به «پیشداد»، سپس تهمورث (طهمورث) و، پس از او، جمشید (جم) نخستین شهریاران ایران زمین بودهاند. پیشدادیان، مخصوصاً تهمورث و جمشید، با ابداعات، نوآوریها و اقدامات داهیانه، بر بومیان زیرکِ پلنگینه پوشِ مستقر در جنوب دریای خزر،...