در منابع کهن و نصیحه الملوک امام محمد غزالی- بخش پایانی دادگری و برکات خداوندی استاد محمد حسین ابریشمی
خواجهنصیرالدین طوسی، به استناد منابع قدیمتر، میگوید: «چون والیان جور کنند باران نبارد و خشکسال بود» [طوسی، اخلاق محتشمی، ۱۳۷]؛ همو در جای دیگر یادآور میشود که: «عمارت دنیا به عدل مدنی است و خرابی دنیا به جور مدنی» [همو، اخلاق ناصری، ۱۳۵]. امام محمد غزالی در نگارشهایش حکایات و وقایع عبرتآموز فراوان نقل میکند. او در آثار دیگرش نیز اشاراتی در باب نسبت یا رابطة بین عدالت با برکات خداوند دارد و همچنین از عواقب ظلم و فساد مردمان ـ که عبارت از قحط و غلا، فقر و ناامنی و بلیات زمینی و آسمانی باشد ـ سخن میگوید. بررسی دیگر آثار غزالی از حوصلة مقالة حاضر بیرون است، و تنها با نقل روایتی از کیمیای سعادت به این گفتار پایان میبخشد [غزالی، ۱۳۶۱، ۱ر۲۶۲]: مالک دینار میگوید: در بنیاسرائیل قحطی بود، بارها به استسقا [طلب باران ] بیرون شدند، و اجابت نیفتاد. پس وحی آمد به پیغامبر ایشان که ایشان را بگو که: بیرون آمدهاید و دعا میکنید با کالبدهای پلید و شکمهای پُر حرام و دستهای به خون ناحقآلوده؛ بر این بیرون آمدن خشم من بر شما زیادت گردد و از من دورتر گردید. این مطالب پارهای بود از خیل باورها، گفتگوها، روایات و داستانهای ایران و اسلامی در...