دسته: شعر و شاعری

بازدیدها: ۰

کانون شعر و ادب دانشگاه دولتی تربت حیدریه دوباره به روزهای اوج خود برمی گردد و هرهفته سه شنبه های شعرو نقد و بررسی شعرو متن ادبی زیر نظر استاد دکتر علمداران هرهفته سه شنبه ها  ساعت ۱۸ منتظر اندیشه های شاعرانه شما در این محفل ادبی و پژوهشی هستیم ((کانون شعر و ادب دانشگاه دولتی تربت حیدریه)) بازدیدها: ۱

  ایسنا/خراسان رضوی یکی از طنزپردازان برجسته کشور گفت: ظرافت طنز ادبی و نجیبانه قصد دروغ گفتن، هتک حرمت، تهمت زدن و عقده‌گشایی ندارد. «رضا رفیع» روز جمعه یکم دی‌ماه در اختتامیه سومین جشنواره استانی شعر طنز شهاب ترشیزی که در مجتمع فرهنگی هنری سرو کاشمر برگزار شد، افزود: مخاطبان ما آگاه هستند به همین دلیل برای گفتن شعر طنز نباید از هر حرف و کلمه‌ای استفاده کرد. وی خاطرنشان کرد: قرار نیست در شعر طنز با استفاده از برخی کلمات به خصوص برخی نام‌ها طنز بسازیم، بلکه باید با استفاده از مفهوم و پیامی که در اثر ایجاد تناقض و تضاد در ذهن مخاطب شکل می‌گیرد شعر طنز گفت. رفیع که آخرین سردبیر مجله گل‌آقا بود، گفت: طنز سخت است، به گفته کیومرث صابری یا گل‌آقا طنز یعنی بیدار کردن آدم خفته با پَر است. وی عنوان کرد: طنز نوعی امر به معروف لطیف با چاشنی رب قرمز است که فضا را خوشمزه می‌کند، در واقع طنز هم می‌خواهد تلنگر بزند. این طنزپردازان برجسته کشور گفت: ظرافت طنز ادبی، ادیبانه و نجیبانه قصد دروغ گفتن، هتک حرمت، تهمت زدن و عقده‌گشایی ندارد. وی با تأکید بر اینکه قرار نیست با گفتن طنز عقده‌گشایی کنیم، افزود: این روزها برخی اشعار به اصطلاح...

در ادبیات جهان برای هر مؤلفی می‌توان فرم‌های خاصی در نظر گرفت و حاصل آفرینش او را در آن فرم‌ها طبقه‌بندی کرد الّا مثنوی که مثل جریانِ رودخانه، هر لحظه به شکلی درمی‌آید. وی می‌گوید: درباره حوزه عاطفی غزلیات شمس باید بگویم تجلیات عاطفی شعر هر شاعری، سایه‌ای از من اوست، که خود نموداری است از سعه وجودی او و گسترشی که در عرصه فرهنگ و شناخت هستی دارد. عواطف برخی از شاعران، مثلاً شاعران درباری، از من محدود و حقیری سرچشمه می‌گیرد، و عواطف شاعران بزرگ از من متعالی. اما آفاق عاطفی مولانا جلال‌الدین به گستردگی ازل تا ابد، و اقالیم اندیشه او به فراخای هستی است و امور جزئی و میان‌‏دست در شعرش کمترین انعکاسی ندارد. جهان‌بینی او پوینده و نسبت به هستی و جلوه‌های آن روشن است. از این‌رو «تنوع در عین وحدت» را در سراسر جلوه‌های عاطفی شعر او می‌توان یافت. مولانا در یک سوی وجود، جان جهان را می‌بیند و در سوی دیگر جهان را. در فاصله میان جهان و جان جهان است که انسان حضور خود را در کاینات احساس می‌کند. انگیزه این پویایی را مولانا تضاد درونی اشیا می‌داند. وی جهان را جهان هست و نیست می‌خواند، جهانی که در عین بودن پای در...

در شبانگاه  چهارشنبه هشتم آذرماه ۱۴۰۲ جلسه تربتیهای مقیم تهران  (کتاب زرمفت )نوشته آقای رضا رفیع مورد استقبال قرار گرفت . با توجه به حضور و سخنرانی ایشان در جامعه همشهریان کتاب را با امضای ایشان دریافت نمودند.  آقای ضیایی مدیرعامل محترم جامعه تربتیهای مقیم تهران  به منظور حمایت فرهنگی تعدادی از این کتاب را  برای جامعه خریداری نمودند تا با تخفیف ویژه در اختیار همشهریان قرار گیرد   . علاقمندان  می توانند  جهت خریدکتاب با تلفن همراه ۰۹۱۲۵۳۳۳۷۹۴ هماهنگی فرمائید      همشهری ما آقای رضا رفیع متولد۶ مرداد ۱۳۴۷ در تربت حیدریه نویسنده، طنزپرداز، روزنامه‌نگار و مجری ایرانی است. تحصیلات ایشان کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی است. اگر چه آقای رفیع سال‌ها در مطبوعات فعالیت مستمر داشته اما حضور ش به عنوان سردبیر و مجری در برنامهٔ قندپهلو باعث محبوبیت و شهرت بیش از پیش ایشان گردید . وی  همانند برادر شان آقای جلال رفیع  در روز نامه اطلاعات  در ضمیمه ادب و هنر مشغول فعالیت هستند .هردو برادر  اغلب به مناسبتهای مختلف در جلسات جامعه تربتیهای مقیم تهران حضور یافته  و مورد استقبال همشهریان قرار می گیرند . بازدیدها: ۲

سه شنبه ۳ مرداد ۱۴۰۲ زینت دوش نبی! روی زمین جای تو نیست خار و خاشاک بلا، منزل و مأوای تو نیست خاک عالم به سـرم کـز اثـر زخـم سنـان جای یک بوسه‌ی من در همه اعضای تو نیست … سه مصرع اول را که می‌خواند، آوازش رسا بود و صدا در اوج پرواز بود. امّا موقع خواندن مصرع چهارم؟ صدا در حلقوم، غریبانه می‌شکست. انگار که خودش وارد گودال قتلگاه شده و به انتظار بوسه زدن بر گلبوته‌های پرپر شده ایستاده است. زیر لب تکرار می‌کرد: ـ «جای یک بوسۀ من». آنگاه دانه‌های سپید مروارید از صدف به کبودی نشستۀ چشم‌هایش بیرون می‌ریخت و در بستر زلال آن چهرۀ نجیب و دوست داشتنی جاری می‌شد. و چه دوست داشتنی‌تر می‌شد. چنان که چند بار می‌خواستم برخیزم و چشم و چهرۀ اشک‌آلودش را به نیابت از دل دریایی و پرشورش، در برابر جمعیّت بوسه‌باران کنم. این همان شوری است که شیرین است. به قول شهریار ـ که او نیز با شور عشق‌های عاشورایی سروده است ـ «شور شیرین غمش، رمز بقای سرمدی است». هنوز که هنوز است می‌شنوم. ـ «جای یک بوسۀ من». خیره به گوشه‌ای می‌نگریست. گوشه‌ای که نه گوشه بلکه میان و میدان و متن تاریخ بود. عشق و...

حافظ تصویر‌کننده تناقض‌ها است و آیا حیات جز مجموعه تناقض‌ها است؟ حافظ تصویر‌ساز حیات است و ناچار این تناقض‌ها را به یکدیگر گره می‌زند و بدین‌گونه است که اوجِ وحدت در غزل‌های او، اوجِ عدم وحدت است. در صورتی که شاعران دیگر کارشان تناقض دارد ولی تناقض‌ها به یکدیگر گره نخورده است و حتی بهتر است در کار آنها تناقض را به پریشانی تبدیل کنیم. اینان معانی پریشان را به کمک وزن و قافیه در کنار یکدیگر جای می‌دهند ولی از گره زدن عناصر متناقض یعنی جلوه‌های حیات مادی و روحی انسان عاجزند و اگر استثناهایی بتوان یافت، آنجاست که شاعرانش تا حد حافظانگی در شعر اوج گرفته باشند و هیچ‌کس نگفته است که یک بیت و دو بیت و در حد ابیات غیر استثنایی حافظ گفتن امر محالی است. خیر، می‌توان یافت ابیات حافظانه شاعران دیگر. اما هنرِ حافظ در این است که دیوانی از این‌گونه پرداخته است. می‌خواهم بگویم آنجاهایی که حافظ اوج می‌گیرد، شعرش نوعی ارتباط صوری و معنوی با شطحیات صوفیه دارد‌. ساده‌ترین تلقّی‌ای که عوام مردم از شطح دارند و از قدیم به همین عنوان شطح را می‌شناخته‌اند، این بوده است که شطح یعنی دعوی‌های بزرگ که در تحلیل نهایی امری‌ست واقعی و نزدیک به واقع،...

ایسنا/خراسان رضوی دکتر محمدجعفر یاحقی گفت: استاد محمد قهرمان دائما در حال مطالعه بود و دیوان ۶ جلدی صائب را همیشه روی میز داشت. شعرشناسی و پرتو دانش در او زبانه می‌کشید و دیگران کار علمی با کتاب و شعر را از او یاد می‌گرفتند. این استاد پیشکسوت ادبیات و علوم انسانی دانشگاه فردوسی مشهد امروز، یکم خرداد ماه، در آئین برگزاری چهارمین دوره جایزه ادبی استاد محمد قهرمان که در دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد برگزار شد، اظهار کرد: محمد قهرمان چهره شناخته‌شده‌ای در دانشگاه فردوسی مشهد و شاید در سطح کشور است. استاد قهرمان در زمان حیات علمی خود آثار، کتاب‌ها و فعالیت‌های بسیار زیادی را به ثمر رساند و امروز به عنوان یکی از چهره‌های مشخص متخصص در سبک هندی و آشنا با مسائل مختلف شعر فارسی در این دوره نام‌بردار است. وی افزود: تا زمانی که استاد قهرمان حضور داشت، مرجعی بود برای مسائل مربوط و مشخص دوره سبک هندی که خیلی هم صاحب‌نظر نداشت. کارهای استاد قهرمان عمدتا در زمینه سبک هندی است و اهل فن او را به خوبی می‌شناسند. قهرمان چهره شعری هم داشت و به عنوان شاعر سبک هندی نام‌بردار بود. البته امروز هم به چهره شعری او در همه‌جا استناد می‌شود. یاحقی عنوان...

تو این را دروغ و فسانه مدان به رنگ فسون و بهانه مدان از او هر چه اندر خورد با خرد دگر بـر ره رمـز معنـی بـرد اردیبهشت ‌را ماه فردوسی خوانده‌اند. و ماه سعدی و خیام. و می‌تواند ماه همه‌ شاعران باشد. البته نه آن شاعران که سلطان محمود غزنوی (به قول دکتر شریعتی) دو هزار تن از آنان را به آخور دربار بسته بود، بلکه آن زنده‌دلان و هنرآفرینان بزرگ و بزرگوار که اولاً: یا آشکارا می‌گفته‌اند: «من آنم که در پای خوکان نریزم، مر این قیمتی در لفظ دری را»؛ و یا اگر ناگزیر بوده‌اند که به جایی تکیه کنند و فرمانروایی را پشتی خویش گیرند (که در عصر مدرنیته به آن اسپانسر و ساپورت‌کننده می‌گویند!) فقط در حداقل لزوم و ضرورت چنین می‌کرده‌‌اند. ثانیاً هدف از این تمهید و تدارک و پشتوانه‌جویی، نه صرفاً تحصیل منفعت فردی از سر نامردی بلکه خلق اثر هنری و علمی و معرفتی و مردمی و ماندگار بوده است. حکیم توس را یکی از بهارآفرینان و اردیبهشتیان می‌دانیم. او اگر زبان به ستایش گشوده، می‌کوشیده است تا خوی و خصلت دانش دوستی و هنرپروری را در دل و جان فرمانداران و فرمانروایان تحریک و تهییج کند و از این مایه نیز سنگر...

مرحوم قیصر امین پور تهران- ایرنا- ۲ اردیبهشت سالروز تولد قیصر امین پور است. شاعری که عمر نسبتا کوتاهی داشت ولی اشعار متمایزی سرود. با دکتر محمد دهقانی دوست و همکار این شاعر درباره وجهه شعری او صحبت کردیم که در پی می‌آید. محمد دهقانی در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در مورد اینکه جایگاه شعر قیصر در ادبیات معاصر ایران کجاست؟ گفت: بستگی دارد چه تعریفی از شعر معاصر داشته باشیم. اگر از حیث زمان در نظر بگیریم قیصر جزو همین شعرای معاصر بعد از انقلاب است و طبعا باید با شعرای معاصری که با انقلاب ظهور کردند و به عرصه رسیدند مقایسه شود. اگر منظورتان این باشد که ایشان را با شعرای معاصری که در عصر مشروطیت و کمی قبل از نیما یوشیج قیاس کنیم وضع فرق می‌کند. در صورت دوم، اگر شاعران معاصر را درجه بندی کنیم و شاعرانی چون نیما و شاملو و فروغ را در وهله اول قرار دهیم، قیصر بعد از این شعرا در پله دوم قرار می گیرد؛ هم از نظر اهمیتی که کارش دارد و هم از لحاظ زبان و پرداخت شاعرانه. اگر بخواهیم ایشان را با شعرای بعد از انقلاب مقایسه کنیم چه؟ قیصر بی تردید اول است یا لااقل در کنار آن اولی‌ها قرار می گیرد. البته به نظر من قیصر بهترین شاعر پس از انقلاب است....